29/05/2018 Ferrari Cup

29 april 2018

Het was weer zo ver, de familie Ferrari organiseerde alweer en dit sinds 15 jaar de Ferrari Cup. De fel begeerde Ferrari Trophy beloofde een spannende strijd te worden tussen alle deelnemers.
De ganse nacht had het geregend en de vraag was: kon er gespeeld worden op een doorweekte baan?
Wel ja, het is gelukt. Stipt op tijd konden we starten met de wedstrijd.
Op hole 9 stond een plas water maar na de deskundige ingreep van André was daar niets meer van te merken. André is bezorgd voor de kwaliteit van de baan en hij liep de ganse dag rond met een priem in de hand om het overtollige water af te voeren. Het was nodig want wie ‘s morgens speelde weet er van mee te spreken. Op sommige ogenblikken was het bijna een zondvloed. Een regenvest met kap doet wonderen anders moet je er maar een natte hals bijnemen.
Merkwaardig genoeg, ondanks het regenachtig weer, zijn bijzonder weinig leden niet komen opdagen. Zou daar een reden voor zijn? Wel ja! De Ferrari Cup natuurlijk!
Het heeft een tijdje geduurd vooraleer de laatste flight was aangekomen. De regen en het aantal deelnemers hebben heel wat vertraging veroorzaakt. De laatste zijn tegen 19:15 binnen gekomen. Dan nog de kaarten inbrengen, bepalen wie junior is, er mag geen cumul zijn, de nearest to the pin controleren, wie is aanwezig en omgekleed, de laatste flights moesten zich niet omkleden gezien het late uur, nog even overleggen met de sponsor en de feest kon beginnen.
Bij de eerste naamafroeping bij Ladies I ging er een luid gejoel de lucht in. Véronique Lechien heeft na 10 jaar zwoegen eindelijk de trophy te pakken. Wat was ze, haar vreugde kon niet op, ze pronkte fier met de Ferrari Trophy. Na de prijsuitreiking ben ik eventjes gaan melden dat er een vergissing was maar daar is ze helemaal niet ingetrapt.
Na Véronique was het de beurt aan Sonia Van Den Brande en daarna aan Carole T’Joen.
Dan was het de beurt aan de Men I.
Eerste brut was Guillaume, hij had al eens een Trophy gewonnen en nu komt de tweede er aan. Guillaume speelde zo maar even drie onder de par van de baan (55 brut en 56 net want hij heeft een negatieve handicap!).
Dan was het Leo Pluvinage die de eerste net prijs kreeg maar gezien hij de beste junior van de dag was en er geen cumul was kreeg hij de kleinere Junior Trophy (geen zorg, Léo heeft al een Ferrari Trophy op zijn kamer staan).
De net prijs ging bij gevolg over naar de volgende, en dat is Denis. Hij zal waarschijnlijk nog enkele jaren moeten oefenen om toch eens de Ferrari Cup te kunnen optillen (you never know!).
Daarna kregen we Stéphane Javaux en Michel Clément als respectievelijk tweede en derde net.
Bij Ladies II was het de lieve Julie-Anne Huget die de Ferrari Trophy in ontvangst nam. Zij was zoals alle andere winnaars overgelukkig met haar prijs.
De tweede was Nadia Depril die een mooi resultaat behaalde met hetzelfde aantal punten als Julie-Anne maar met een minder goede retour op de laatste 9 holes.
Guy zoals ieder jaar hield eraan een aanmoedigingsprijs te geven. Deze werd door Valérie Herve in ontvangst genomen.
Bij Men II ging Fernando Beltrante als eerste aan de prijzentafel. Hij groette zoals wij hem nu al goed kennen als een César! Ook hij was, hoe kan het anders, zeer tevreden met zijn Trophy.
De tweede werd een bunker boy: Marc De Mesmaeker. Met zijn 37 Stblf kon hij de 41 Stblf van Fernando niet verslagen.
Als derde werd Philip Festré aan de tafel geroepen. Hij was in één van de laatste flights en moest zich omwille van het late uur per uitzondering niet omkleden.
De Ferrari’s hadden nog een nearest to the pin op hole 18 voorzien. Het was opnieuw Léo die aan de prijzentafel mocht komen. Hij legde zijn bal op 1 cm van de hole, volgens getuigen zou de bal rond de hole hebben gedraaid en dan op 1 cm blijven steken.
Hilde, Nelly en de moeders van Hilde en Guy kregen allen een mooie ruiker cadeau.
EN DAARNA! Het glas van de vriendschap.
Proost lieve vrienden en tot volgend jaar “same time but different weather”
Cheers!